بارناکل چیست؟

بارناکل ها معمولا محیط های آبی پر تلاطم مانند آتشفشان های داخل آب و مناطق جزر و مدی را دوست دارند. در چنین نواحی از آب، به سطح اجسام محکم و تنومند از قبیل صخره ها، و اجسام شناور متصل شده و زندگی خود را ادامه می دهند. چسبیدن توده های بزرگ بارناکل ها به سطح بیرونی کشتی ها باعث سنگین تر شدن وزن آنها و در نتیجه مصرف زیاد سوخت و زیان های اقتصادی و زیست محیطی می شود. براساس اعلام نظر نیروی دریایی آمریکا، در اثر رشد بیش از حد این سخت پوستان در بدنه کشتی ها، وزن و میزان کشش کشتی ها در آب تا 60 درصد و مصرف انرژی و سوخت تا 40 درصد افزایش پیدا می کند.

بیش از 75 درصد بارناکل ها در عمق های کمتر از 100 متر آب زندگی می کنند. البته برخی از آنها در اعماق بیش تر از 600 متری آب نیز یافت می شوند. اغلب آنها از نظر غذایی پالیده خوار هستند؛ به این مفهوم که غذای خود را از طریق پالایش آب دریا به دست می آورند. پلانکتون ها و بقایای مرده جانوران ریز دریا مهم ترین منابع خوراکی بارناکل ها را تشکیل می دهند. بنابراین، عوامل رشد بارناکل ها شامل آب طبیعی دریاها و پلانکتون ها یا موجودات ریز آبزی و بقایای آنها می باشد. از طرف دیگر، با توجه به رفتار این گروه از بندپایان در آب که معمولا به سطح جامد ثابت و یا در حال حرکت آب می چسبند، جریان آب و تلاطم و جنب و جوش آن به صورت جزر و مد برای رساندن آب و غذا به سطح بدن و صفحات کلسیمی و دریچه های بدن نیز از دیگر شرایط رشد و زندگی آنها محسوب می شود.

بارناکل ها از نظر تولید مثلی جزو جانوران هرمافرودیت یا دو جنسی هستند. البته برای تولید مثل بین دو جانور جفت گیری انجام می گیرد. نوزاد یا لارو آنها دارای یک چشم است که معمولا برای رشد از پلانکتون ها تغذیه می کند. لارو ها شباهت زیادی به میگو دارند. بعد از 6 ماه لارو ها به جانور کامل تبدیل می شوند، و معمولا بعد از گذشت دو سال توانایی باروری و تولید مثلی را به دست می آورند.

براساس مطالعات انجام شده، روش اولتراسونیک به دو صورت تاثیر ضد رشد و ضد رسوبی خود را نشان می دهد:

1- نا امن کردن محیط برای رشد: برای اینکه تولید امواج با فرکانس بالا در سطح خارجی بدنه کشتی، محیطی آشفته و نامناسب برای اتصال بارناکل ها و رشد و تکثیر را فراهم می کند. 2- تاثیر مکانیکی: امواج ماوراء صوتی با تاثیر مستقیم و مکانیکی بر روی جانوران ریز مزاحم آبزی که قصد اتصال و چسبیدن به سطح کشتی را دارند از استقرار آنها در بدنه کشتی جلوگیری می کند. از طرف دیگر، بارناکل ها و دیگر موجودات زنده ریز 5-4 میلی متری که از قبل به بدنه کشتی لنگر انداخته و چسبیده اند را نیز از کشتی دور می سازد.
از مزایای روش اولتراسونیک می توان به غیر تهاجمی بودن این روش اشاره کرد، که هیچ بخشی از سیستم در تماس با آب دریا قرار نمی گیرد، همچنین هیچ ماده سمی تولید نمی شود.

• کلر زنی الکتریکی: روشی است که در آن افزودن کلر جهت تولید هیپوکلریت سدیم انجام می شود. این ماده از رشد بارناکل ها جلوگیری می کند. در این روش از تیتانیوم به عنوان ماده کاتد، و از تیتانیوم پوشیده شده با 100 میکرو اینچ پلاتینیوم به عنوان آند استفاده می شود. تیتانیوم یک عنصر داخلی الکتروشیمیایی با ولتاژهای مثبت کمتر از 9 ولت است. ولتاژ آند/کاتد در محدوده 7 ولت حفظ می شود. کلر در بخش آند همراه با سایر عناصر جهت تولید هیپوکلریت سدیم ساخته می شود. مقدار 100PP کلر در آب می تواند همه موجودات ریز دریایی را ازبین ببرد، در حالیکه مقدار یک PPM از آن، رشد و تشکیل رسوب جانداران ریز مزاحم مانند بارناکل ها در بدنه کشتی را مهار می کند.