اجزای غذائی و نیازهای تغذیه ای در آبزیان
اجزای غذائی موجود در جیره آبزیان به دو بخش مواد مغذی انرژی زا و مواد مغذی غیر انرژی زا تقسیم میشوند. پروتئین ، چربی ( لیپیدها ) و مواد قندی ( کربوهیدرات ها ) از مواد مغذی انرژی زا بوده و جزو عناصر عمده و اصلی در تامین انرژی محسوب میشوند ، ضمن اینکه مواد ویتامینه و مواد معدنی از اجزای غیر انرژی زای جیره به شمار میروند .
پروتئین ها :
مهمترین ترکیبات شیمیائی هستند که در بدن جانوران یافت میشوند . این مواد قسمت اعظم بدن جانوران را تشکیل میدهند و در انسان ، در حدود نیمی از وزن خشک بدن را شامل میشوند .
پروتئین از کلمه یونانی Proteios به معنای در مقام نخست گرفته شده و خود این میتواند نشان دهنده اهمیت آن باشد .
پروتئین ها از 53% کربن ، 7% هیدروژن ، 23% اکسیژن و 16 % ازت و کمتر از 1% گوگرد و فسفر تشکیل شده اند.
پروتئین ها به عنوان منبع اصلی آمینواسیدها در مواقع لزوم منبع انرژی نیز محسوب میشوند. پروتئین ها به نوبه خود برای رشد بافت های جدید ، حفظ و تجدید ساختار بافت های تضعیف شده و همچنین به عنوان تشکیل دهنده مواد خاص بیولوژیک مانند آنزیم ها در فعالیت حیاتی بدن نقش دارند.
از اعمال دیگر پروتئین ها میتوان به موارد زیر اشاره نمود :
پیش ساز هورمون ها ، آنزیم ها ، مولکول های ایمنی زا ، عوامل نرم کننده و محافظت کننده ، مواد ضد انجماد و ضد شوک گرمائی و جاذب های غذائی .
اسید های آمینه :
با تجزیه شیمیائی پروتئین ها اسیدهای آمینه مختلف بدست می آید که فراورده های نهائی هضم پروتئین ها به شمار میروند. اگر چه بیش از 200 اسید آمینه از مواد بیولوژیک جدا شده ولی حدودا 20 نوع از آنها اجزای پروتئین ها را تشکیل میدهند . همه اسیدهای آمینه در حالت خلوص به صورت پودری سفید هستند و بوهائی ضعیف اما مشخص دارند.
پیوند بین اسیدهای آمینه برای تشکیل پروتئین ها از نوع پپتیدی میباشد . اگر دو اسید آمینه از طریق پیوند پپتیدی به هم متصل شوند به آنها دی پپتید می گویند ، چنانچه تعداد اسید های آمینه از 2 تا 10 عدد باشد ترکیب حاصل را الیگوپپتید می گویند ، اگر تعداد اسید های آمینه بین 10 تا 50 باشد ترکیب را پلی پپتید می گویند ، ترکیباتی که تعداد اسیدهای آمینه آنها بیش از 50 باشد و وزن مولکولی آنها از 5000 تجاوز کند را اصطلاحا پروتئین می گویند.
در سال 1806 ترکیبی از عصاره گیاه اسپاراگوس جدا شد که این ماده آسپاراژین نامیده شد.
نخستین و ساده ترین اسید آمینه در سال 1820 از پروتئین جدا شد و به دلیل مزه شیرینی که داشت گلایسین نام گرفت.
در فاصله سال های 1820 تا 1935 ، 18 نوع اسید امینه دیگر کشف شد.
بعد از سال 1935 اسیدآمینه جدیدی در پروتئین معمولی کشف نشد.
یکی از طبقه بندی های مهم در اسید های آمینه میزان ضروری بودن انهاست .
تقسیم بندی اسیدهای آمینه :
- ضروری
- نیمه ضروری
- غیر ضروری
اسید های آمینه ضروری :
عبارتند از آنهائی که ماهی قادر به سنتز آنها نیست و باید حتما در جیره غذائی منظور گردد .
اسید های آمینه ضروری عبارتند از :
آرژنین ، هیستیدین ، لوسین ، ایزولوسین ، والین ، لایزین ، متیونین ، ترئونین ، تریپتوفان ، فنیل آلانین
غذاهای گیاهی فاقد دو اسید آمینه لایزین و متیونین هستند ، این در حالیست که این دو اسید آمینه به اندازه کافی در غذاهای حیوانی وجود دارند . اگر در جیره غذائی 30 تا 50 درصد مواد پروتئینی را پروتئین حیوانی تشکیل دهد از نظر احتیاجات بدن ماهی کافی خواهد بود.
اسید های آمینه نیمه ضروری :
ساخته شدن این اسیدهای آمینه در بدن ماهی وابسته به حضور اسیدهای آمینه ضروریست که میتوان به عنوان مثال به اسیدهای آمینه تیروزین ، سیستئین و هیدروکسی لایزین اشاره نمود .
اسیدهای آمینه غیر ضروری :
بدن ماهی قادر به ساخت این اسید های آمینه میباشد.
اسیدهای آمینه غیر ضروری عبارتند از :
آلانین ، اسید آسپاراتیک ، اسید گلوتامیک ، هیدروکسی پرولین ، گلایسین ، سرین و پرولین
نکته :
اسیدهای آمینه غیر ضروری نقش عمده ای در لذیذ کردن و خوش خوراکی جیره دارند. با تمام این وجود گاهی استفاده بیش از حد یا بدون اطلاع از انواع اسیدهای آمینه در جیره آبزیان منجر به عارضه ای میگردد بنام آنتاگونیسم اسید آمینه ها
آنتاگونیسم چیست؟
برخی از اسیدهای آمینه ساختاری شبیه هم دارند و در پاره ای شباهت به حدی است که سیستم های بدن در متابولیسم آنها دچار مشکل می شوند یعنی مصرف یک اسید آمینه باعث نیاز به اسید آمینه دیگر میشود که بدان آنتاگونیسم اسید های آمینه میگویند مانند لوسین و ایزولوسین – آرژنین و لایزین – سیستئین و متیونین
نکته جیره نویسی : یکی از راه های حل مشکل ایجاد آنتاگونیسم اسید آمینه در جیره آبزیان استفاده از منابع متنوع پروتئینی میباشد.
برخی عوارض ناشی از کمبود اسیدهای آمینه در جیره آبزیان (خیلی مهم)
کمبود لایزین منجر به فرسایش باله ها میشود
کمبود متیونین منجر به کاتاراکت دو طرفه میشود
کمبود ایزولوسین منجر به تلفات بیش از حد میشود
کمبود آرژنین و فنیل آلانین منجر به عدم تعادل هورمونی میگردد
کمبود تریپتوفان منجر به لوردوزیس و اسکولوزیس میگردد