پرورش صدف

به چند دلیل مهم، نوع پرورشی صدف ها ارزش اقتصادی بیشتری دارد :  

–  صدف های طبیعی جمعیت کم و محدودی دارند.

–  عدم دسترسی کافی به صدف های طبیعی برای بالا بردن میزان عرضه و استفاده همگانی

–  ظاهر صدف های پرورشی به دلیل برخورداری از بستر مناسب و اقدامات لازم خیلی زیباتر از انواع طبیعی آن است.

–  در صدف طبیعی، نمی توان از آلودگی صدف جلوگیری نمود، اما با استفاده از روش پرورش صدف، می توان به راحتی صدف ها را از محل آلودگی دور کرد.

–  طعم صدف های پرورشی به علت آلودگی کمتر، دلپذیرتر است.

–  جمع آوری صدف های پرورشی آسانتر و اقتصادی تر است. (هنگام جمع آوری صدف ها از طبیعت، آنهایی که به بستر چسبیده اند، هنگام کنده شدن آسیب می بینند و ارزششان کاهش می یابد.)

–  مرگ و میر، تلفات و تغییرات فیزیکی گوشت، در روش پرورش صدف، بسیار پایین است.

– خانواده اوستریده
این خانواده، از نظر ارزش و میزان پرورش صدف، رتبه اول را در جهان دارا می باشند. در زبان انگلیسی به آنها اویستر می گویند.

– خانواده هالیوتیده
در فرانسه به این صدفهای پرورشی، آبالون گویند. صدف آبالون اغلب توسط دانشمندان، با نام گوش دریایی نیز معروف می باشد. این نوع از صدف بیشتر در رنگ‌ های سبز، آبی، خاکستری و قهوه ای دیده می شوند و درخشندگی چشمگیر و بی نظیری نیز دارند. صدف آبالون در مناطق استرالیا و نیوزلند، Paua نامیده می‌شود.

– خانواده مرسراریده
 به این خانواده کلام نیز می گویند. این خانواده از صدف های پرورشی، بزرگترین صدف های جهان می باشند.

– خانواده پکتنیده
 به این نوع صدفها، اسکالوپ می گویند. این خانواده، جزو نرم تنان گران قیمت بوده و در مناطق معتدل و نیمه گرمسیر پرورش می یابند.

– خانواده آرسیده 
به آنها کوکل یا کاکل گویند. این خانواده شامل، پرگوشت ترین و حجیم ترین صدف ها می باشند.

بدون شک، فعالیت در زمینه کشت و پرورش صدف های خوراکی می تواند به عنوان فعالیتی نوین در جهت تامین پروتئین و ارزآوری برای ایران، در نظر گرفته شود.